۱۲۵۵۶.الإمامُ الرِّضا عليه السلام ( ـ في قَولِهِ تَعالى: {Q} «يَومَ يُكشَفُ عَن ساقٍ ) : حِجابٌ مِن نورٍ يُكشَفُ فيَقَعُ المُؤمِنونَ سُجَّدا.^۱

(انظر) بحار الأنوار : ۵۸ / ۳۹ باب ۵.

۲۵۹۶

أزَلِيٌّ و أبَدِيٌّ

۱۲۵۵۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لَيسَ لِأوَّلِيَّتِهِ ابتِداءٌ. وَ لا لِأزَلِيَّتِهِ انقِضاءٌ. هُوَ الأوَّلُ و لَم يَزَلْ. و الباقي بِلا أجَلٍ... لا يُقالُ لَهُ: «مَتى ؟» و لا يُضرَبُ لَهُ أمَدٌ بِـ «حتّى»... قَبلَ كُلِّ غايَةٍ و مُدَّةٍ. و كُلِّ إحصاءٍ و عِدَّةٍ.^۲

۱۲۵۵۸.عنه عليه السلام :الحَمدُ للّه ِِ الأوَّلِ فلا شَيءَ قَبلَهُ، و الآخِرِ فَلا شَيءَ بَعدَهُ.^۳

۱۲۵۵۹.عنه عليه السلام :الأوّلُ الّذي لا غايَةَ لَهُ فيَنتَهِيَ. و لا آخِرَ لَهُ فيَنقَضِيَ.^۴

۱۲۵۵۶.امام رضا عليه السلام ( ـ درباره آيه «روزى كه آن واقعه عظيم پديدار شود و ) فرمود : پرده اى از نور كنار زده مى شود و مؤمنان به سجده مى افتند.

۲۵۹۶

خدا بى آغاز و انجام است

۱۲۵۵۷.امام على عليه السلام :نه اوّليّت او را آغازى است و نه ابديّتش را پايانى. او نخستين است و پيوسته بوده و ماناست و سرآمدى ندارد... درباره او نمى توان گفت: «از كى بوده؟» و نمى توان ضرب الاجلى با لفظ «تا» برايش تعيين كرد... پيش از هر پايان و مدتى و هر شمارش و شمارى بوده است.

۱۲۵۵۸.امام على عليه السلام :سپاس و ستايش خداى را كه نخستين است و هيچ چيز پيش از او نبوده و آخرين است و چيزى بعد از او نيست.

۱۲۵۵۹.امام على عليه السلام :اوّلى است كه پايانى ندارد، تا به نهايت رسد و او را آخرى نيست كه پايان پذيرد.

1.عيون أخبار الرضا : ۱/۱۲۱/۱۴.

2.نهج البلاغة : الخطبة ۱۶۳.

3.نهج البلاغة : الخطبة ۹۶.

4.نهج البلاغة : الخطبة ۹۴.